ECLI:NL:RBGEL:2020:4086
Hoewel iedereen bekend is bent met gevaren op het werk, zit ongeluk altijd in een klein hoekje. Zo was dat ook het geval bij een dierenarts. Ondanks dat hij alle regels heeft gevolgd bij de afslachting van een dier, heeft hij toch letselschade opgelopen. Dit heeft ertoe geleid dat hij zijn baan is kwijtgeraakt. Komt dit voor het risico van de dierenarts of is er sprake van risico-aansprakelijkheid voor de bezitter van het dier?
Dierenarts (hierna: verzoeker) moest een noodslachting uitvoeren bij een stier. Dit gebeurt door middel van een schiettoestel waarbij een metalen pen in het hoofd van het dier wordt geschoten. Hierdoor verliest het dier zijn bewustzijn. Daaropvolgend worden de halsslagaders van het dier doorgesneden, zodat het dier doodbloedt. Het stier bevond zich in de stal. Nadat verzoeker had geschoten op het hoofd van de dier, heeft het dier zijn bewustzijn niet verloren. Ten gevolge hiervan bereidde verzoeker zich nogmaals op een nieuwe schot. Op een onverwachte moment viel het dier verzoeker aan, waarbij het dier op het rechter onderbeen van verzoeker is beland. Het rechter onderbeen van verzoeker is hierdoor gebroken. Dit heeft geleid tot verschillende operaties aan de botbreuk. Verzoeker heeft voor zijn letselschade verweerder aansprakelijk gesteld. Als bezitter van het dier wordt verweerder namelijk aansprakelijk gesteld op grond van art. 6:179 BW.
De verzekeraar van de verweerder erkent de aansprakelijkheid niet.
Art. 6:179 BW biedt een grondslag voor de risico-aansprakelijkheid voor de schade dat veroorzaakt is door een dier. De achterliggende gedachte van art. 6:179 BW is om bescherming te bieden aan het gevaar dat schuilt in de eigen energie van het dier en het onberekenbare element dat in die energie opgesloten ligt. Het is hierbij van belang dat de schade ontstaan is door een eigen gedraging van het dier. Indien het dier handelt aan de hand van de aanwijzingen van zijn begeleider, kan geen beroep worden gedaan op art. 6:179 BW. Dit blijkt uit HR 23 februari 1990, ECLI:NL:HR:1990:AD1041. De gedraging van het dier mag dus niet in de macht van de bezitter zijn. Nu het de taak was van verzoeker om het dier onbewust te krijgen is er geen sprake van een aanwijzing vanuit de kant van de bezitter.
Het dier heeft op een onverwacht moment een onberekenbaar gedrag getoond. Op grond hiervan kan de risico-aansprakelijkheid voor de bezitter krachtens art. 6:179 BW worden gerechtvaardigd. Dit blijkt ook uit de uitspraak van het Hof. Zie daarvoor Hof Arnhem-Leeuwarden 22 januari 2019, ECLI:NL:GHARL:2019:491
Uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat het pesten van een dier kan leiden tot eigen schuld van de benadeelde. In dit geval kan de mislukte schietpoging niet gelijk worden getrokken met het ophitsen van een dier. In de onderhavige zaak ging het tevens om een noodzakelijke diergeneeskundige behandeling. Hierom kan er ook geen sprake zijn van ophitsing van het dier. Ten slotte is deze zaak vergelijkbaar met een arrest van de Hoge Raad waarbij een dierenarts wordt aangevallen door een plotseling agressief wordend paard.
Art. 6:179 BW bevat tevens een tenzij-clausule. Deze luidt als volgt: tenzij aansprakelijkheid op grond van de vorige afdeling zou hebben ontbroken indien hij de gedraging van het dier waardoor de schade werd toegebracht, in zijn macht zou hebben gehad. Om een geslaagd beroep te doen op het tenzij-formule is het dus vereist dat de gedraging van het dier niet onrechtmatig zou zijn geweest, als de bezitter de gedraging wel in zijn macht zou hebben gehad.
De rechtbank is van oordeel dat krachtens art. 6:179 BW de bezitter van het dier hoofdelijk aansprakelijk is voor de schade van verzoeker ten gevolge van het ongeval. Er is geen sprake van eigen schuld en er is niet voldaan aan het tenzij-clausule.
Schroom dan vooral niet om contact met ons op te nemen voor een vrijblijvend gesprek. Wij helpen u graag verder!