Wanneer je letsel oploopt door een ongeval, komt er veel op je af. Naast het fysieke en emotionele herstel, krijg je te maken met juridische en financiële vraagstukken. Een van de minder bekende, maar belangrijke regels in het letselschaderecht is de schadebeperkingsplicht. Deze verplichting speelt een grote rol bij de beoordeling van welke kosten wel of niet worden vergoed door de aansprakelijke partij of diens verzekeraar.
In deze blog leggen we uit wat de schadebeperkingsplicht inhoudt, voor wie deze geldt, en hoe rechters in de praktijk hiermee omgaan. Aan de hand van een recente uitspraak laten we zien wat er wel en niet onder redelijke schadebeperking valt.
Wat is de schadebeperkingsplicht?
De schadebeperkingsplicht is geregeld in artikel 6:101 van het Burgerlijk Wetboek (hierna telkens BW). Dit artikel gaat over de eigen schuld van het slachtoffer en bepaalt dat iemand die schade lijdt, verplicht is om die schade zoveel mogelijk te beperken. Dit moet natuurlijk wel binnen redelijke grenzen blijven. In letselschadezaken betekent dit dat je als slachtoffer niet zomaar alle kosten kunt verhalen op de aansprakelijke partij. Je hebt weliswaar recht op compensatie, maar je bent ook verplicht om redelijke keuzes te maken die herstel bevorderen en kosten beperken.
Geldt de schadebeperkingsplicht ook voor de verzekeraar?
De schadebeperkingsplicht geldt ook voor de aansprakelijke partij en diens verzekeraar. De schadebeperkingsplicht schrijft bijvoorbeeld voor dat tijdig een voorschot op de schade wordt betaald. Ook het onnodig vertragen van de afhandeling van letselschade is in strijd met de schadebeperkingsplicht. De lange duur van de afhandeling van letselschade is psychisch zwaar voor het slachtoffer. De Hoge Raad verwoordt dit als volgt:
“Dat het innemen van bepaalde standpunten in de schaderegeling van negatieve invloed op de gezondheid van slachtoffers kan zijn en dat professionele partijen als verzekeraars zich daar bewust van zouden moeten zijn.”
Voorbeeld uit de praktijk
In een recente zaak was een slachtoffer verwikkeld in een conflict met de verzekeraar over de vergoeding van een huislift en een overdekt zwembad. De verzekeraar had aansprakelijkheid erkend, maar stelde zich op het standpunt dat deze kosten niet redelijk of noodzakelijk waren.
Oordeel van de rechtbank: schadebeperkingsplicht platformlift
De rechtbank benadrukte in haar oordeel het belang van de schadebeperkingsplicht bij letselschade. Hoewel het begrijpelijk was dat het slachtoffer na het ernstige ongeval aanpassingen in zijn woning liet uitvoeren, werd kritisch gekeken naar de proportionaliteit van deze keuze. Gelet op de ernst van het letsel moest het slachtoffer er rekening mee houden dat hij mogelijk gedurende langere tijd aan een rolstoel gebonden zou zijn. Met een lift kon hij zonder hulp van anderen de bovenverdieping van zijn huis bereiken. De plaatsing van een dure platformlift werd door de rechter slechts deels als redelijk beschouwd. Omdat het slachtoffer enkele maanden na het ongeval alweer beperkt mobiel was, had hij volgens de rechtbank ook kunnen volstaan met een goedkopere oplossing, zoals een standaard traplift in combinatie met een rolstoel op beide verdiepingen.
Op grond van de schadebeperkingsplicht wordt van het slachtoffer verwacht dat hij de schade zoveel mogelijk beperkt door redelijke keuzes te maken. De tijdelijke periode van hooguit vijf maanden waarin verzoeker volledig rolstoelafhankelijk was, rechtvaardigt naar het oordeel van de rechtbank niet dat verweerder kan worden aangesproken tot vergoeding van de veel hogere kosten voor het plaatsen van een platformlift. Deze extra kosten gingen de redelijkheid te buiten, waardoor deze niet volledig voor vergoeding in aanmerking kwam.
Schadebeperkingsplicht privézwembad
Ook bij de beoordeling van de kosten voor een overdekt privézwembad wees de rechtbank op de schadebeperkingsplicht. Hoewel het slachtoffer stelde dat het zwembad noodzakelijk was voor zijn revalidatie, oordeelde de rechter anders. Er waren volgens de rechtbank voldoende minder kostbare en effectieve alternatieven beschikbaar, zoals het gebruik van openbare zwembaden in de omgeving. Daarnaast was er geen medische noodzaak onderbouwd waaruit zou blijken dat revalidatie thuis, in een privézwembad, essentieel was voor het herstel.
Op grond van artikel 6:96 lid 2 sub a BW, dat mede invulling geeft aan de schadebeperkingsplicht, worden alleen kosten vergoed die redelijk zijn. Omdat de aanleg van het zwembad niet als noodzakelijke maatregel werd aangemerkt, hoefde de aansprakelijke partij deze hoge kosten niet te vergoeden.
Kortom: op het slachtoffer rust een schadebeperkingsplicht. Van het slachtoffer mag worden verwacht dat hij de schade zo beperkt mogelijk houdt. De keuzes van een slachtoffer dienen in redelijkheid te worden gemaakt.
Heb je letsel opgelopen door een ongeval en wil je weten welke kosten voor vergoeding in aanmerking komen? Bij vragen helpen wij u graag. Trias Legal Letselschade is een onafhankelijk legal kantoor gespecialiseerd in het aansprakelijkheids- en verzekeringsrecht met een speciale focus op het letselschaderecht.