ECLI:NL:RBGEL:2020:3688
De rechtbank velt een oordeel over de vraag of het wederrechtelijk toe-eigenen van een plastic tasje, ter waarde van 0,03 cent, kan worden aangemerkt als grondslag voor een ontslag op staande voet in de zin van een dringende reden.
Een medewerker, van 41 jarige leeftijd, (hierna: werknemer) bij de Action kocht 20 regenponcho’s en pakte aan het einde van zijn dienst een plastic tasje, ter waarde van 0,03 cent, om ze in te vervoeren naar huis. Over dit tasje heeft hij gesproken met zijn collega en vulploegleider. De medewerker zou het tasje niet direct hebben afgerekend, omdat de kassa’s reeds gesloten waren, hij zou dit dan ook op een ander moment doen.
Na deze dienst ging de werknemer met vakantie. Bij terugkeer van zijn vakantie werd hij verzocht om in gesprek te gaan met een HR adviseur en Regional manager betreffende het tasje. Het wederrechtelijk toe eigenen van het tasje zou in strijd zijn met het zero- tolerance beleid wat de Action hanteert. Dit beleid is integraal opgenomen in de arbeidsovereenkomst door middel van de huisregels. Uiteindelijk werd de medewerker op deze gronden op staande voet ontslagen.
Binnen het tijdsbestek van een maand heeft de werknemer de nietigheid van zijn ontslag ingeroepen en verzocht om zijn werkzaamheden te kunnen hervatten. Aan dit verzoek ligt ten grondslag dat er geen sprake is van een dringende reden, waardoor het ontslag onaanvaardbaar is gezien de ernstige gevolgen die de werknemer eronder lijdt. Onder dringende redenen vallen eigenschappen en gedragingen, die ten gevolge hebben dat van de werkgever niet kan worden gevergd dat de arbeidsovereenkomst voort zal duren.
Om te bepalen of er sprake is van een dringende reden, kijkt men naar de omstandigheden van het geval met behulp van de volgende criteria (zie HR 12 februari 1999, ECLI:NL:HR:1999:ZC2849 Schrijver/Van Essen en HR 21 januari 2000, ECLI:NL:HR:2000:AA4436, het Hema-arrest.):
Met betrekking tot onderdeel A oordeelde de rechtbank als volgt. Het plastic tasje van 0,03 cent kan worden gezien als een bagatel, ofwel een zaak met geringe waarde. Gezien deze geringe waarde is het bestempelen van het geval als diefstal/ verduistering of wederrechtelijke toe-eigening niet op haar plaats, omdat er geen sprake is van ‘verrijking’ van de werknemer.
Voorst stelt de rechtbank, met betrekking tot onderdeel B, dat het contract van de werknemer reeds twee keer is verlengd en hij bij zal optreden als vulploegleider bij het zwangerschapsverlof van de medewerkster die destijds die functie vervulde.
Ook moet er rekening worden gehouden met onderdeel C, waarbij van belang is dat de medewerker voordat hij begon met werken bij de Action werkloos was en hij dankzij deze baan bij de Action na lange tijd zijn leven weer op de rit heeft gekregen. Dit maakt dat het ontslag de werknemer zwaar heeft getroffen. Bovendien wordt de werknemer door zijn werkloosheid financieel zwaar getroffen, omdat hij in de schuldsanering zit. Deze omstandigheden tezamen maken dat een ontslag op staande voet niet passend is. Tot slot merkt de rechtbank op dat er door de action geen opzegtermijn in acht is genomen en de action een transitievergoeding is verschuldigd.
De Action heeft de medewerker niet rechtsgeldig ontslagen, wat maakt dat de werkgever ernstig verwijtbaar heeft gehandeld. Dusdoende dient er een billijke vergoeding te worden toegerekend op basis van de omstandigheden van het geval en de criteria genoemd in HR New hairstyle: de resterende duur van het dienstverband, de verworven of te werven inkomsten en de toegekende vergoedingen.
Schroom dan vooral niet om contact met ons op te nemen voor een vrijblijvend gesprek. Wij helpen u graag verder!